ﺍﻟﻮ ﺳﻼﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺪﺍﺳﺖ ؟

ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺰﺍﺣﻤﯽ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ

ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﯾﮏ ﺻﺪﺍﺳﺖ

ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼﻡ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ

ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ، ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺟﺪﺍﺳﺖ ؟

ﺍﻟﻮ ﺍﻟﻮ ﺍﻟﻮ . . .



ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻄﻊ ﻭ ﻭﺻﻞ ﺗﻠﻔﻨﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ

ﺧﺮﺍﺑﯽ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻋﯿﺐ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﺳﺖ ؟

ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﯾﺘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ؟

ﺧﻮﺏ ﻭ ﺻﺎﻑ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﺳﺎﺳﺖ ؟

ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﻨﻢ

ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺷﻔﺎﺳﺖ

ﺩﻝ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺳﺒﮏ ﺷﻮﻡ

ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ

ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﺰﻥ ﻣﺮﺍ . . . ﺍﻟﻮ . . .

ﻣﻨﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﺳﺖ

ﺍﻟﻮ ﺍﻟﻮ ﺍﻟﻮ . . .


ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺷﺪﻡ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍﺳﺖ

بگو:

خدای من هر که را بخواهد روزی وسیع دهد

و (هر که را بخواهد) تنگ‌روزی گرداند

و لیکن اکثر مردم (از این حقیقت) آگاه نیستند.

"سبا آیه36"

بلال حبشی می گوید:

«شبی پیامبر گرامی اسلام (ص) تا سپیده دم به مناجات ایستاده بود

و می گریست یادم می آید که سحرگاه وقتی برای نماز صبح

به خدمت آن حضرت رفتم، چشمان اشک آلود ایشان را دیدم

و تعجب کردم سپس به ایشان عرض کردم: یا رسول الله

چرا گریه می کنی درحالی که مشمول عنایات خداوند هستی؟

حضرت در جواب من فرمود: «در شبی که گذشت، خداوند

آیات تکان دهنده ای را بر من نازل کرد ای بلال،

وای به حال کسی که این آیات را بخواند و در آنها

اندیشه نکند سپس با صدای دلنشین خود این آیات را قرائت فرمود:

«مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز،

نشانه های (روشنی) برای صاحبان خرد و عقل است،

همانها که خدا را در حال ایستادن و نشستن و آنگاه که

بر پهلو خوابیده اند یاد می کنند و

در اسرار آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند و می گویند

بار الها این را بیهوده نیافریده ای، تو پاک و منزهی،

ما را از عذاب آتش نگه دار.»

یا علی بن موسی الرضا

نگاهم را همراه بالهای کبوتری می کنم

که آرام به سمت گنبد طلایی تو اوج می گیرد...

دلم همراه او اوج می گیرد و روحم آرام...

از خدا جز خدا مخواه ...

صبر ، علاج هر اندوهی است .

Patience is a remedy for every grief

خدای من نه دور کعبه است؛؛

نه در کلیسا؛؛

نه در معبد؛؛

خدای من همینجاست...

کنار تمام دلواپسی هایم... بغض هایم... خنده هایم ...

خدای من, نمی ترساند مرا از آتـش

امــــــا

می ترساند مـرا از شکستن دلــــی... اشک آوردن به چشمی ... نــا حـق کردن حقی ...

خدای من می بیند مرا,, هر جا که باشم می فهمد مرا با هر زبانی که سخن می گویم

خدای من حواسش در همه احوال به من هست,,

خدای من مــرا از هیچ نمی ترساند,

جز "بی فـــکر سخن گفتن" و "رنجاندن دلـــــی"

خـــدای من

"خدای تمـــام مهربــــانی هاست"

ترجیح می دهم با کفشهایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم .

دست هایم به آرزوهایم نرسید
آنها بسیار دورند !
اما درخت سبز صبرم می گوید :
امیدی هست ؛ دعایی هست ؛ خدایی هست ...

خدایـــــــــــــا؛

بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم؛

بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم؛

بابت لحظات شادی که به یادت نبودم؛

بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم؛

بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم؛

مرا ببخش ...

لازم بود این متن و برای عذر خواهی از خدای خودم بزارم